ความเจ็บปวด, ปาล์มมี่
....ดนตรี.....
ใคร คนที่เคยรู้ใจ
รอยยิ้มที่เคยรู้จัก
กำลังจะหายลับไปทุกที
คำพูดที่ซึ้งใจ
ที่เคยว่ารักมากมาย
ไม่มีอีกแล้วนับจากนี้
.แต่คนจะไปก็ต้องไป
รักเท่าไหร่แต่ฉัน
คงทำ ได้เท่านี้
>ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด
และฉันจะอดทน
แม้แทบขาดใจ
ไม่อาจจะวิ่งหนี
ความจริง ที่มันโหดร้าย
จะพร้อมจะยอมเข้าใจ
ความเปลี่ยนแปลง
จะอยู่เพื่อเรียนรู้ความเจ็บปวด
จะฝืนเดินต่อไป
แต่ไร้เรี่ยวแรง
และคงมีที่สักวันหนึ่ง
ฉันจะเข้ม แข็ง
ถึงแม้ไม่รู้ต้องนานซักเท่าไร
...ดนตรี...
เธอ เธอเคยเป็นทุกสิ่ง
จะขอขอบคุณทุกอย่าง
ที่เคยให้ฉัน จนวันนี้
แต่คนจะไปก็ต้องไป
รักเท่าไหร่แต่ฉัน
คงทำได้เท่านี้
>ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด
และฉันจะอดทนแม้แทบขาดใจ
ไม่อาจจะวิ่งหนี
ความจริง ที่มันโหดร้าย
จะพร้อมจะยอมเข้าใจ
ความเปลี่ยนแปลง
จะอยู่เพื่อเรียนรู้ความเจ็บปวด
จะฝืนเดินต่อไป
แม้ไร้เรี่ยวแรง
และคงมีที่สัก วันหนึ่ง
ฉันจะเข้ม แข็ง
ถึงแม้ไม่รู้ต้องนานสักเท่าไร
และคงมีที่สัก วันหนึ่ง
ฉันจะเข้มแข็ง
ถึงแม้ไม่รู้ต้องนาน
....สักเท่าไร